Çocuğun dini anlama ve yaşamasında ilk adım erken çocukluk döneminde ailesi ile kurduğu ilişkidir.
Aile ortamında oluşan manevi atmosfer, çocuğu doğrudan etkiler.
İşittiği dini terimler, aile bireyleri ile yaptığı ibadetler çocuğun dini duygusunu besler.
Sevdiği kişiyi taklit eden,ona benzemeye çalışan çocuk dinî bilgileri aile ortamında öğrenmeye başlar.
Ancak bu öğrenme bilgi içerikli olmaktan ziyade duygusal derinliği olacak şekildedir.
Anne babanın ibadet konusundaki tutumları, samimiyetleri çocuğa yansır.
Çocukla birlikte yapılan bir dua veya huşu içinde kılınan namaz, içeriğini henüz anlamayacağı bazı bilgileri ezberletmekten daha etkilidir.
İbadet eğitimine başlarken;
yemeğe başlamadan önce “besmele çekmek” yemeğin sonunda “hamd etmek” ,eve girildiğinde selam vermek, uyumadan önce birlikte dua etmek gibi alışkanlıklar ile adım atılır.
Günlük hayata yansıyan, uygulanabilir dini kavramlar vesilesiyle çocuk ibadet eğitimine başlamış olur.